Τα τελευταία χρόνια μαζί με την καθιερωμένη μέθοδο της ενδοκυτταροπλασματικής ένεσης σπερματοζωαρίων (ICSI) μια καινούργια τεχνική εξελίχθηκε η οποία μας επιτρέπει την καλύτερη επιλογή των σπερματοζωαρίων πριν την ένεσή τους στα ωάρια. Η τεχνική αυτή ονομάζεται ενδοκυτταροπλασματική ένεση μικροσκοπικά επιλεγμένων σπερματοζωαρίων (Intracytoplasmic Morphologically selected Sperm Injection: IMSI) και αποτελεί στην ουσία εξέλιξη της ICSI.
Στην IMSI χρησιμοποιούνται μικροσκόπια με ειδικούς φακούς πολύ μεγαλύτερης μεγέθυνσης (περίπου Χ6000) από αυτή που συνήθως χρησιμοποιούμε στην “κλασσική” μικρογονιμοποίηση (Χ200-Χ400) οι οποίοι μας επιτρέπουν να παρατηρήσουμε μορφολογικές αλλοιώσεις στα σπερματοζωάρια, μέχρι τώρα “αόρατες” με τα μέσα που διαθέταμε. Ετσι, επιλέγονται ακριβέστερα τα πιο φυσιολογικά σπερματοζωάρια που θα χρησιμοποιηθούν με αποτέλεσμα αξιοποιούνται καλύτερα τα ωάρια που έχουν παραχθεί στην προσπάθεια της εξωσωματικής. H μορφολογία του σπερματοζωαρίου φαίνεται να σχετίζεται με την ποιότητα του γενετικού του υλικού άρα και με τη δυνατότητα του, όταν γονιμοποιήσει ένα φυσιολογικό ωάριο, να μας δώσει ένα υγιές, εμφυτεύσιμο έμβρυο.
Πράγματι, σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία αρχικά, συγκρίνοντας τα αποτελέσματα ανάμεσα σε περιστατικά που εφαρμόστηκε η IMSI και σε άλλα στα οποία έγινε μόνο η ”κλασσική” μικρογονιμοποίηση, φαινόταν πως στην πρώτη περίπτωση έχουμε μεγαλύτερο ποσοστό εμβρύων που φτάνουν στο στάδιο της βλαστοκύστης, αυξημένο ποσοστό κλινικών κυήσεων και μειωμένη πιθανότητα αποβολών. Ετσι, η εφαρμογή της μεθόδου αυτής προτάθηκε για ζευγάρια με υψηλό ποσοστό άτυπων μορφών σπερματοζωαρίων (τερατοζωοσπερμία), αυξημένο ποσοστό κατακερματισμένου DNA στα σπερματοζωάρια (DNA fragmentation) ή ιστορικό αποβολών / βιοχημικών κυήσεων σε συνδυασμό με πτωχή ποιότητα σπέρματος.
Η εμπειρία μας μετά την εφαρμογή της μεθόδου ήταν ότι τα αποτελέσματα δεν ήταν τόσο ενθαρρυντικά πάντα. Πρόσφατη βιβλιογραφία επιβεβαίωσε τα ευρήματα μας. Εξακολουθούμε να εφαρμόζουμε την μέθοδο μόνο σε πολύ επιλεγμένα περιστατικά.
